تأثیرآموزش واژه ازطریق گروه واژگان متضاد وفاقد ارتباط معنایی بر یاد گیری فراگیران ایرانی زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی با لحاظ کردن سطح مهارت زبانی و جنسیت

متخصصان درامریادگیری زبان تکنیکهای مختلفی را جهت آموزش واژه به عنوان یکی از پایه های مهم فرایندآموزش زبان معرفی کرده اند. یکی از آنها ارائه ی واژگان درگروه واژگان دارای ارتباط معنایی فاقد ارتباط معنایی می باشد. نگاهی به پیشینه بیانگروجود ایده های مخالف هم درزمینه ی بکارگیری این دوتکنیک می باشد. به بیان دیگر, برخی از محققان بکارگیری دسته بندی دارای ارتباط معنایی (دراینجا دسته بندی واژگان درگروه واژگان متضاد) را به عنوان تکنیکی مفید پیشنهاد می کنند , درحالیکه برخی دیگر استفاده ازاین تکنیک را منع کرده وبه جای آن ارائه ی واژگان جدید درگروه واژگان فاقدارتباط معنایی راتوصیه می کنند. این تحقیق برآنست تا بررسی کند که آیا در یادگیری واژه از طریق دو تکنیک گروه واژگان متضاد و گروه واژگان فاقد ارتباط معنایی تفاوت معناداری بین فراگیران ایرانی زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی با سطوح زبانی متفاوت (یعنی سطح زبانی بالا و پایین) وبا جنسیت های متفاوت (یعنی مونث و مذکر) وجود دارد. بدین منظور 210 دانش آموز(98 مذکر و 112 مونث) ازموسسه های امیرکبیر(شعبات 1و2) و بهمن درشهریار(تهران) درآزمون pet و آزمون اطلاعات واژگانی شرکت کردند. سرانجام, تجزیه وتحلیل این تحقیق برروی 120نفرازآنان (60 مذکرو 60 مونث) صورت گرفت که همگی درآزمون پایانی (یعنی آزمون معنی واژگان ) شرکت نموده بودند. جهت تجزیه وتحلیل داده های مرتبط با دو سوال تحقیق این مطالعه, دوتجزیه واریانس دوسویه بکارگرفته شد. نتایج نشان دادکه شرکت کنندگان درگروه واژگان فاقدارتباط معنایی عملکرد بهتری نسبت به همتاهای خود درگروه واژگان متضاد داشتند , وهمچنین درهرگروه شرکت کنندگان با سطح زبانی بالا نمره ی بهتری نسبت به همتاهای سطح زبانی پایینشان کسب کردند.نتایج این تحقیق بیانگراین امربود که شرکت کنندگان مونث درتمامی گروه ها عملکرد بهتری نسبت به مذکرهای همتایشان نشان دادند.